(On)voorwaardelijk naar jezelf

Een vast ritme. Dat heeft onze kat en daar houdt hij ook van. Dat is trouwens algemeen bekend van katten. Ik breng mijn zoontje iedere ochtend naar school en op het moment dat de voordeur opengaat, gaat ook de kat mee naar buiten. Iedere dag weer. Ik fiets naar school, breng mijn zoontje in de klas, geef hem een dikke knuffel en zwaai nog een keer als ik wegloop. Soms klets ik wat met de andere moeders en loop daarna de school uit om vervolgens naar huis te fietsen.

Miauw
Zodra ik van de fiets afstap, weet ik dat de kat al klaar staat om me te begroeten. Hij komt miauwend aanrennen vanachter de schuur. Iedere dag opnieuw. Ik loop naar de voordeur en als ik niet goed oplet, struikel ik over hem, want hij rent miauwend, soms rollend tussen mijn benen door. Ik doe de deur open en de kat stapt vrolijk mee naar binnen om zich heen kijkend of ik ook wel naar binnen kom. Miauwend, vertellend, lijkt het wel. Ik zet koffie, open mijn laptop en ga zitten. De kat staat al in de startblokken om op mijn schoot te springen als ik ga zitten. Hij miauwt een paar keer en springt dan op me, draait een paar keer om ergens bijna onder mijn kin een plekje te vinden. Ondertussen klets ik wat met hem en hij geeft miauwend antwoord en spint zoals nooit tevoren. Hij ligt. Met zijn pootjes over mijn armen, terwijl ik mijn mails lees en verhalen type. 

Onvoorwaardelijkheid
Waarom ik dit schrijf? Het raakt me iedere keer weer hoe onvoorwaardelijk de kat is. Gewoon iedere dag hetzelfde, steeds weer opnieuw, ook al heb ik weleens op zijn staart gestapt, ben over hem heen gestruikeld, boos geworden of heb me niet altijd aan hetzelfde ritme gehouden. Steeds komt hij bij me liggen, gaat spinnen en valt lekker in slaap totdat het genoeg is en hij zelf een plekje zoekt om verder te slapen. Mooi toch? Onvoorwaardelijk is een mooi woord, valt me op. Zonder voorwaarden. Vanuit jezelf geven zonder iets terug te ontvangen.. Ik vraag me af hoe ik dat eigenlijk doe? Die onvoorwaardelijkheid? Naar mijn partner, naar mijn kind en vooral naar mezelf? Kan ik mezelf zien zonder voorwaarden? Moet ik niet altijd eerst dit…. voordat dat mag? Hoe doe jij dat eigenlijk? Kan jij jezelf zien zonder voorwaarden? En als het om je kind gaat? Hoe (on)voorwaardelijk kijk je naar je kind? Hoe zit dat? Moet hij/zij aan iets voldoen, want anders…… En moet jij niet bepaalde dingen doen van jezelf voordat je iets mag van jezelf? Geef jij zonder iets terug te ontvangen of verwachten? Heel eerlijk… ja of nee?

Oefening
Hoe kun je jezelf en je kind leren om onvoorwaardelijk te zijn? Een mooie vraag waar ik maar 1 antwoord op heb: bewustzijn van jezelf, bewustzijn van je gedrag, bewustzijn van dat wat er in je lichaam gebeurt. Oefen maar eens. Kies een dag dat je met jezelf afspreekt om te onderzoeken waar jij voorwaardelijk of onvoorwaardelijk bent. Eerst met jezelf en een andere dag met je kind. Heb je de smaak te pakken, dan kun je dit gaan uitbreiden naar je vriendinnen, moeders op school of je familie. Stel jezelf steeds opnieuw de vraag: doe ik dit om iets terug te ontvangen? En zo ja, hoe voelt dat voor me? Waar voel ik dat in mijn lichaam? Kun je het voelen in je lichaam? En laat dit gevoel vervolgens helemaal toe. Als het er mag zijn, kan de energie blijven stromen. Als je het wegstopt of negeert, stroomt de energie niet en blokkeer je. En kun je ook voelen hoe het is om iets voor iemand anders of voor jezelf te doen en er niets voor terug te ontvangen of er geen voorwaarden aan te hangen? Hoe voelt dit? Anders, niet?

Schoolsysteem
Je kunt nog een stap verder gaan en kijken naar de schoolkeuze van je kind. Waarop is deze gebaseerd? Vonden jij en je partner het passen bij je kind of bij jullie? Hoorde je goede verhalen over de school? Misschien was het wat anders en voelde het gewoon zo. En? Heeft je kind het naar zijn zin op school? Kies je voor een school, dan kies je voor een bepaald systeem, waar jij en je kind mee te maken krijgen. Er wordt wat verwacht van je kind, bijvoorbeeld dat hij of zij op een bepaalde manier presteert (aan voorwaarden voldoet van het onderwijssysteem), mee kan komen met de andere kinderen, bepaalde resultaten haalt die passen bij zijn of haar leeftijd. Daarnaast wordt er ook wat verwacht van de ouders. Bijvoorbeeld dat je af en toe meehelpt op school, dat je communiceert met de juf of meester over dingen die er aan de hand zijn thuis, dat je de nieuwsbrief leest. Misschien denk je: ‘ Dat is toch logisch. Dat hoort erbij!’ Vraag je je wel eens af in hoeverre jij inspraak hebt in het (school)systeem en hoe je daar mee om wilt gaan? En in hoeverre heeft je kind eigenlijk inspraak?

Durf
Op bovenstaande vragen zal iedereen anders antwoorden. Ik heb het antwoord niet voor je. Wel vraag ik je of je durft te kijken naar je eigen (on)voorwaardelijkheid en hier eerlijk over durft te zijn naar jezelf. Waar ben ik voorwaardelijk? Waar pas ik me aan? Aan mezelf, de ander, het systeem, het leven.

Durf je hart te volgen zonder voorwaarden!